19 juni 2009.
tijd voor een update....er zijn stappen met ‘’de stoute schoenen ’’ te melden...
Wanneer ik in de afgelopen zonnige dagen, op m'n scootmobiel ,van A naar B rijd zijn er momenten dat je even ‘’wegmijmert’’. Dat kan een herinnering zijn, dat kan zijn n.a.v. iets dat je net hebt waargenomen. Je mensen ziet lopen, heel gewoon natuurlijk, echter voor mij dus niet meer, dwz niet zoals ik het graag wil. Zonder stokken of rollator kom ik nog net van stoel naar het toilet (in m’n ‘’eigen hok’’). Kijkend naar een van de grote tennistoernooien is er soms een moment van ‘’dat zou ik graag nog even doen’’, ik heb vele uren op een tennisbaan doorgebracht en niet onverdienstelijk, al zeg ik zelf, jaren met heeeeeeeeeeeel veel plezier gedaan, kan nu niet meer. Je ziet mensen een trap(je) op en af lopen, heel gewoon, voor mij niet meer.
Het onkruid groeit, net als de bloemen en planten in mijn tuintje, en het is ‘’normaal’’ dat je even door je knieën gaat om het onkruid te verwijderen, voor mij niet meer. In deze tijd van jonge vogels wil er wel eens één die uit de koers raken en tegen het raam vliegen en ‘’een afdruk’’ achter laten.Even een spons en zeem pakken gaat nog wel, maar het raam zemen lukt niet meer, immers staan en bewegen zonder hulpmiddel is niet meer mogelijk.
Op een hh -trapje stappen lukt niet meer, dagelijkse en andere hh-klusjes als noodzakelijk onderhoud lukt niet meer, Het ‘’fysieke onvermogen’’ wordt merkbaar door het ook verminderen van de kracht in m'n handen en rechter arm, gevolg: dat ik ‘’onhandig’’ aan het worden ben. De fijne motoriek werkt niet meer zoals het hoort, ik ben heel blij met m’n pc en het daarbij behorende toetsenbord, want m'n handschrift is niet meer wat het geweest is. Er zijn dagen dat de wijnglazen na gebruik/afwas niet weer in de kast komen; nadat ze me ‘’ontglipt’’ gaan de scherven naar de glasbak.
De noodzakelijke klusjes zijn tot nu toe te doen, echter de fase van ‘’zel-luv doen'' is voorbij, de realiteit is/wordt dat ik steeds minder ‘’zel-luv’’ kan doen.
Ik herhaal ook nu, voorgaande is geen vraag om medelijden, integendeel, ik wil jullie inzicht geven hoe het proces verloopt en dat ik dinsdag jl het herhaalde advies van professor van de Berg van het UMCU opnieuw ter harte heb genomen, te weten ‘’Conny svp wees voorzichtig en probeer vallen te voorkomen, neem geen overbodige risico(s)’’.
Ik kan nog wel een paar A4tjes doorgaan met het opsommen van m’n fysiek ‘’onvermogen’’, echter dat lost niets op, dus…….de stoute schoen aangetrokken, en…
* bij het zorgloket via de WMO een aanvraag tot huishoudelijke hulp ingediend;beschikking voor 3 uur per week is onderweg. * bij het zorgloket een hulp in tuinonderhoud aangevraagd; wanneer wachtlijst ruimte heeft wordt er hulp in tuinonderhoud ingeroosterd. * sta-op stoel wordt op korte termijn geleverd. * een aanvraag tot leveren van een triple-stoel ingediend.
Ik wens allen die komende weken op vakantie gaan een heel fijne en gezellige periode, veel plezier, goede reis en prettig verblijf op de plaats(en) van de voorgenomen vakantiebestemming 2009.
Wanneer ik in de afgelopen zonnige dagen, op m'n scootmobiel ,van A naar B rijd zijn er momenten dat je even ‘’wegmijmert’’. Dat kan een herinnering zijn, dat kan zijn n.a.v. iets dat je net hebt waargenomen. Je mensen ziet lopen, heel gewoon natuurlijk, echter voor mij dus niet meer, dwz niet zoals ik het graag wil. Zonder stokken of rollator kom ik nog net van stoel naar het toilet (in m’n ‘’eigen hok’’). Kijkend naar een van de grote tennistoernooien is er soms een moment van ‘’dat zou ik graag nog even doen’’, ik heb vele uren op een tennisbaan doorgebracht en niet onverdienstelijk, al zeg ik zelf, jaren met heeeeeeeeeeeel veel plezier gedaan, kan nu niet meer. Je ziet mensen een trap(je) op en af lopen, heel gewoon, voor mij niet meer.
Het onkruid groeit, net als de bloemen en planten in mijn tuintje, en het is ‘’normaal’’ dat je even door je knieën gaat om het onkruid te verwijderen, voor mij niet meer. In deze tijd van jonge vogels wil er wel eens één die uit de koers raken en tegen het raam vliegen en ‘’een afdruk’’ achter laten.Even een spons en zeem pakken gaat nog wel, maar het raam zemen lukt niet meer, immers staan en bewegen zonder hulpmiddel is niet meer mogelijk.
Op een hh -trapje stappen lukt niet meer, dagelijkse en andere hh-klusjes als noodzakelijk onderhoud lukt niet meer, Het ‘’fysieke onvermogen’’ wordt merkbaar door het ook verminderen van de kracht in m'n handen en rechter arm, gevolg: dat ik ‘’onhandig’’ aan het worden ben. De fijne motoriek werkt niet meer zoals het hoort, ik ben heel blij met m’n pc en het daarbij behorende toetsenbord, want m'n handschrift is niet meer wat het geweest is. Er zijn dagen dat de wijnglazen na gebruik/afwas niet weer in de kast komen; nadat ze me ‘’ontglipt’’ gaan de scherven naar de glasbak.
De noodzakelijke klusjes zijn tot nu toe te doen, echter de fase van ‘’zel-luv doen'' is voorbij, de realiteit is/wordt dat ik steeds minder ‘’zel-luv’’ kan doen.
Ik herhaal ook nu, voorgaande is geen vraag om medelijden, integendeel, ik wil jullie inzicht geven hoe het proces verloopt en dat ik dinsdag jl het herhaalde advies van professor van de Berg van het UMCU opnieuw ter harte heb genomen, te weten ‘’Conny svp wees voorzichtig en probeer vallen te voorkomen, neem geen overbodige risico(s)’’.
Ik kan nog wel een paar A4tjes doorgaan met het opsommen van m’n fysiek ‘’onvermogen’’, echter dat lost niets op, dus…….de stoute schoen aangetrokken, en…
* bij het zorgloket via de WMO een aanvraag tot huishoudelijke hulp ingediend;beschikking voor 3 uur per week is onderweg. * bij het zorgloket een hulp in tuinonderhoud aangevraagd; wanneer wachtlijst ruimte heeft wordt er hulp in tuinonderhoud ingeroosterd. * sta-op stoel wordt op korte termijn geleverd. * een aanvraag tot leveren van een triple-stoel ingediend.
Ik wens allen die komende weken op vakantie gaan een heel fijne en gezellige periode, veel plezier, goede reis en prettig verblijf op de plaats(en) van de voorgenomen vakantiebestemming 2009.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten