24 april 2009.
even, zomaar even wat ‘’weg-tikken’’……
Vandaag gesprek gehad met een andere huisarts.
Aanleiding is dat mijn huisarts zwanger is…. en er straks een kleine 3 maanden ‘’tussen uit is’’.
Als ALS patiënt had ik op een moment zoiets van …ja maar als (ALS ???!!) ik nu echt een huisarts nodig heb dan moet ik eerst m’n ‘’geschiedenis’’( immers de ervaring van velen is dat een vervangende huisarts niet het hele dossier doorleest, die wacht je klacht wel af …en handelt( of niet)), vertellen aan een ‘’vreemde’’ en dan is maar de vraag hoe hij/zij mij en mijn klacht, eventueel de combinatie, interpreteert.
De stoute schoenen aan getrokken en m’n huisrats gevraagd te mogen ‘’wisselen’’ van huisrats binnen het medisch centrum. Vandaag dus de afspraak.
Een open, en oprecht gesprek/kennismaking wat me een zeeeer vertrouwd gevoel geeft.
Er komen items aan de orde waar je dan wel even denkt. oeps, nu dit item al aan de orde stellen…maar terecht het is essentieel als ALS patiënt te weten, vind ik, hoe een huisarts tegenover euthanasie staat.
Uiteraad zal je elkaar moeten leren kennen om , lopende het ziekteproces, het onderwerp frequent aan de orde te stellen , opdat wanneer het feitelijk aan de orde komt je van elkaar weet wat er aan vooraf is gegaan en de arts zich kan verantwoorden dat hij samen met met mij een overwogen,binnen vigerende wet- en regelgeving een besluit genomen heeft, en,…..medisch juist heeft gehandeld.!
Wanneer we dan het eerste gesprek afsluiten met de oprechte ‘’belofte’’ door je huisarts’’je verhaal en situatie is invoelbaar, ik laat je niet in de steek’’…..dan gaat er veel door je heen. Ook een gevoel van ‘’YES, we can ,we do!’’ hij begrijpt me en hij wil me vanaf nu èn tzt helpen dit ziekteproces met kwaliteit van leven door te komen,GEWELDIG !
Naast het in opdrachtgeven van de traplift en het aanvragen van de WIA keuring is ook dit
gesprek met huisarts een noodzakelijke en essentiële stap in het ‘’ALS’’ proces. Het zijn ’acties’’ die komen en moeten, echter ik niet weet wanneer, dat geldt ook voor meerdere besluiten die ik nog moet gaan nemen, de onzekerheid v.w.b het verloop blijft, de wil door te gaan èn CARPE DIEM blijven ook.
tot de volgende keer !
Vandaag gesprek gehad met een andere huisarts.
Aanleiding is dat mijn huisarts zwanger is…. en er straks een kleine 3 maanden ‘’tussen uit is’’.
Als ALS patiënt had ik op een moment zoiets van …ja maar als (ALS ???!!) ik nu echt een huisarts nodig heb dan moet ik eerst m’n ‘’geschiedenis’’( immers de ervaring van velen is dat een vervangende huisarts niet het hele dossier doorleest, die wacht je klacht wel af …en handelt( of niet)), vertellen aan een ‘’vreemde’’ en dan is maar de vraag hoe hij/zij mij en mijn klacht, eventueel de combinatie, interpreteert.
De stoute schoenen aan getrokken en m’n huisrats gevraagd te mogen ‘’wisselen’’ van huisrats binnen het medisch centrum. Vandaag dus de afspraak.
Een open, en oprecht gesprek/kennismaking wat me een zeeeer vertrouwd gevoel geeft.
Er komen items aan de orde waar je dan wel even denkt. oeps, nu dit item al aan de orde stellen…maar terecht het is essentieel als ALS patiënt te weten, vind ik, hoe een huisarts tegenover euthanasie staat.
Uiteraad zal je elkaar moeten leren kennen om , lopende het ziekteproces, het onderwerp frequent aan de orde te stellen , opdat wanneer het feitelijk aan de orde komt je van elkaar weet wat er aan vooraf is gegaan en de arts zich kan verantwoorden dat hij samen met met mij een overwogen,binnen vigerende wet- en regelgeving een besluit genomen heeft, en,…..medisch juist heeft gehandeld.!
Wanneer we dan het eerste gesprek afsluiten met de oprechte ‘’belofte’’ door je huisarts’’je verhaal en situatie is invoelbaar, ik laat je niet in de steek’’…..dan gaat er veel door je heen. Ook een gevoel van ‘’YES, we can ,we do!’’ hij begrijpt me en hij wil me vanaf nu èn tzt helpen dit ziekteproces met kwaliteit van leven door te komen,GEWELDIG !
Naast het in opdrachtgeven van de traplift en het aanvragen van de WIA keuring is ook dit
gesprek met huisarts een noodzakelijke en essentiële stap in het ‘’ALS’’ proces. Het zijn ’acties’’ die komen en moeten, echter ik niet weet wanneer, dat geldt ook voor meerdere besluiten die ik nog moet gaan nemen, de onzekerheid v.w.b het verloop blijft, de wil door te gaan èn CARPE DIEM blijven ook.
tot de volgende keer !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten