17 november 2008.
Assertief moeten zijn, is niet altijd LEUK !
ALS, dat is toepasselijk, je afhankelijk wordt van anderen, en dat worden we allen ‘’op een moment’’, dan kom je in een andere wereld. Dan kom je in de wereld van personen die hun dienstverlenende werkzaamheden vaak zien als een roeping. ‘’wie riep er dan ?‘’
Ik doel nu op dienstverleners die in het dienstverlenende voortraject of het medische traject jou als dienstverlener de ‘’weg gaan wijzen’’ in de wereld die de jouwe is/gaat worden. En natuurlijk geldt voor velen, en gelukkig de meerderheid, die zich ‘’geroepen’’ voelen dat ‘’het’’ goed gaat. De betrokkenheid en belangstelling die jij als cliënt ervaart van deze personen is oprecht, dat voel je !
echter………..
Er zijn ook dienstverleners die zichzelf uitmuntend vinden functioneren in de werkzaamheden die zij ‘’moeten’’ uitvoeren. En dat is nu net de crux, van die personen is de integriteit en getoonde betrokkenheid en belangstelling niet echt, die is gemaakt, ook dat voel je. Die doen hun werkzaamheden volgens het systeem, het proces, als schakel in een bedrijf, en houden weinig tot geen rekening met de persoon / cliënt. Als management freak kan ik het niet nalaten te analyseren en relativeren wat de oorzaak van het niet optimaal, niet dienstverlenend functioneren van deze personen zou kunnen zijn. In de wereld waarin ik na 3 september ben beland, staat af en toe m'n wereld op z’n kop en gaat af en toe op z’n kop wanneer er een moment komt dat je moet vechten èn strijden voor je recht, dat je personen duidelijk wil maken dat je graag volgens geldende normen en waarden behandeld wil worden en dat die personen wel denken de macht te hebben, echter er geen reden is die van mij tekrijgen. Ik heb het niet willen geloven, maar ervaar het regelmatig, op de loopfiets of op éen scootmobiel ben je ‘niet normaal’, dan heb je hulp nodig, dan laten personen merken dat zij wel voor je zullen denken en doen, jouw mening telt niet.
Met enkele ervaringen op dit vlak in afgelopen dagen vraag ik me steeds meer af, of cliënten in een vergelijkbare situatie hun recht krijgen…?? Ik ben bang van niet; het kost nml heeeeeeeeeeeel veel tijd en geduld om de andere partij naar je te laten luisteren wat je vraag is of wat jij wil. Mogelijk kan en wil men niet luisteren omdat de materie onbekend is en ze niet weten wat ze er vanuit hun functie mee moeten / kunnen ? Mogelijk is de sturing van een manager onvoldoende en weten die personen (nog) niet hoe ze vanuit meerdere perspectieven jouw vraag zouden kunnen interpreteren en adviseren.?. Volgens mij mag je dat wel zeker van dienstverleners verwachten, het zijn immers minimaal HBO-ers die zich dienstverlener noemen ? Wat mij echt ergert is de attitude van die mensen, het onbegrip, het niet meer reflecterend kunnen kijken naar het eigen handelen.( mooi en treffend geformuleerd Ton, dank je)
Wat ze missen en (nog) niet willen inzien dat ze bij oudere cliënten een x-aantal jaren levenservaring missen en zich niet ''hoger/belangrijker''kunnen voelen dan de cliënt, uiteraard wel gelijkwaardig. Ook in een situatie waarin je als persoon met een fysieke beperking aanklopt bij een dienstverlener ga je voor een open communicatie moment(en) met een uitkomst die voor beide partijen acceptabel en uitvoerbaar is, Je gaat met elkaar voor een win-win situatie toch ! Tot nu toe heb ik het geduld kunnen opbrengen, soms is het moeilijk, maar ik kan nog steeds tot 10 tellen. Gegeven het feit dat ik al veel heb gegeven in mijn leven, kies ik nu af en toe in situaties en omstandigheden iets minder te geven, om iets meer te krijgen !?
Moestikffkwijt, na een ervaring welke leidde tot deze overdenking tuffend op de scootmobiel terug naar huis.
ALS, dat is toepasselijk, je afhankelijk wordt van anderen, en dat worden we allen ‘’op een moment’’, dan kom je in een andere wereld. Dan kom je in de wereld van personen die hun dienstverlenende werkzaamheden vaak zien als een roeping. ‘’wie riep er dan ?‘’
Ik doel nu op dienstverleners die in het dienstverlenende voortraject of het medische traject jou als dienstverlener de ‘’weg gaan wijzen’’ in de wereld die de jouwe is/gaat worden. En natuurlijk geldt voor velen, en gelukkig de meerderheid, die zich ‘’geroepen’’ voelen dat ‘’het’’ goed gaat. De betrokkenheid en belangstelling die jij als cliënt ervaart van deze personen is oprecht, dat voel je !
echter………..
Er zijn ook dienstverleners die zichzelf uitmuntend vinden functioneren in de werkzaamheden die zij ‘’moeten’’ uitvoeren. En dat is nu net de crux, van die personen is de integriteit en getoonde betrokkenheid en belangstelling niet echt, die is gemaakt, ook dat voel je. Die doen hun werkzaamheden volgens het systeem, het proces, als schakel in een bedrijf, en houden weinig tot geen rekening met de persoon / cliënt. Als management freak kan ik het niet nalaten te analyseren en relativeren wat de oorzaak van het niet optimaal, niet dienstverlenend functioneren van deze personen zou kunnen zijn. In de wereld waarin ik na 3 september ben beland, staat af en toe m'n wereld op z’n kop en gaat af en toe op z’n kop wanneer er een moment komt dat je moet vechten èn strijden voor je recht, dat je personen duidelijk wil maken dat je graag volgens geldende normen en waarden behandeld wil worden en dat die personen wel denken de macht te hebben, echter er geen reden is die van mij tekrijgen. Ik heb het niet willen geloven, maar ervaar het regelmatig, op de loopfiets of op éen scootmobiel ben je ‘niet normaal’, dan heb je hulp nodig, dan laten personen merken dat zij wel voor je zullen denken en doen, jouw mening telt niet.
Met enkele ervaringen op dit vlak in afgelopen dagen vraag ik me steeds meer af, of cliënten in een vergelijkbare situatie hun recht krijgen…?? Ik ben bang van niet; het kost nml heeeeeeeeeeeel veel tijd en geduld om de andere partij naar je te laten luisteren wat je vraag is of wat jij wil. Mogelijk kan en wil men niet luisteren omdat de materie onbekend is en ze niet weten wat ze er vanuit hun functie mee moeten / kunnen ? Mogelijk is de sturing van een manager onvoldoende en weten die personen (nog) niet hoe ze vanuit meerdere perspectieven jouw vraag zouden kunnen interpreteren en adviseren.?. Volgens mij mag je dat wel zeker van dienstverleners verwachten, het zijn immers minimaal HBO-ers die zich dienstverlener noemen ? Wat mij echt ergert is de attitude van die mensen, het onbegrip, het niet meer reflecterend kunnen kijken naar het eigen handelen.( mooi en treffend geformuleerd Ton, dank je)
Wat ze missen en (nog) niet willen inzien dat ze bij oudere cliënten een x-aantal jaren levenservaring missen en zich niet ''hoger/belangrijker''kunnen voelen dan de cliënt, uiteraard wel gelijkwaardig. Ook in een situatie waarin je als persoon met een fysieke beperking aanklopt bij een dienstverlener ga je voor een open communicatie moment(en) met een uitkomst die voor beide partijen acceptabel en uitvoerbaar is, Je gaat met elkaar voor een win-win situatie toch ! Tot nu toe heb ik het geduld kunnen opbrengen, soms is het moeilijk, maar ik kan nog steeds tot 10 tellen. Gegeven het feit dat ik al veel heb gegeven in mijn leven, kies ik nu af en toe in situaties en omstandigheden iets minder te geven, om iets meer te krijgen !?
Moestikffkwijt, na een ervaring welke leidde tot deze overdenking tuffend op de scootmobiel terug naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten